Tijdje terug had ik een vriendin met haar zoon van 15 op bezoek. De jongen vertelde over een feestje waar hij binnenkort naartoe zou. En dat hij daar best nerveus over was, omdat hij er bijna niemand kende. Daar lag hij in zijn bed over te piekeren. Hij vond het bijna té spannend.
Ik vroeg hem of hij iets nieuws wilde proberen.
Wilde ie wel.
Dit is wat ik hem meegaf.
Ga in gedachten vast naar dat feestje. Stel je voor dat je daar al bent.
Hoe hoop je dat het daar is? Wanneer zou je het echt naar je zin hebben?
Ben je dan relaxt aan het kletsen, ook met die nieuwe mensen? Ben je aan het dansen of hang je lekker onderuit en geniet je van de muziek?
Beeld je het maar helemaal in.
Doe dat een paar keer in de aanloop naar het feestje. Doe het ook voor het slapengaan.
Hij vond het een leuk idee en zou dat gaan proberen.
Een paar dagen later belde zijn moeder: het had gewerkt. Hij was helemaal uitgelaten teruggekomen van het feestje. Het was er superleuk geweest, hij was ontspannen en had heel leuk met allemaal nieuwe mensen gekletst. Of ze tante Karin even wilde bedanken.
Dit, hè. Je kunt me niet blijer krijgen.
