Perspectief

Het blijft me verbazen, elke keer weer. Hoe heftig er vanbinnen gereageerd wordt.

Vanaf vandaag houd ik een 6-weekse socialmediazomerstop, en zodra ik op LinkedIn het voorlopig laatste bericht heb geplaatst, vliegt het me aan:

Weet je dit wel zeker?
Ga je nu niet van alles missen?
Wat nou als iemand je tagt en jij niet reageert? Wat nou als iemand je probeert te vinden en jij er niet bent??

Rustig maar, schatje. Doe eens ademhalen.

Het is de junkie, hij is in paniek.

De laatste week wilde ik al offline, maar lukte het nog niet helemaal. Nu heb ik wel rigoureus de banden doorgeknipt en reageert de junkie alsof ik zojuist mijn laatste sigaret heb uitgedrukt.

Totale stress. Moet ik niet toch nog even…?
Doorademen maar. Ik ken het van eerder. De zucht. De gejaagde ademhaling. Kalm maar, niks aan de hand.

Je zou van een afstandje beschouwd denken dat het om iets ergs gaat, iets heel groots. Terwijl, waar hebben we het over? Een social-media-break van 6 weken. Niks om zo totaal over in de stress te schieten.

Dit is dan ook precies de reden waarom ik dit doe. Om af te kicken en afstand te nemen.

Want laten we wel wezen, de kerk staat allang niet meer midden in het dorp. Die socials met al hun telkens veranderende regeltjes hebben een veel te grote plek verworven in ons bestaan. Zo groot dat je het niet meer ziet – zolang je er middenin zit.

Daarom afstand, voor wat broodnodig perspectief.

.

Gezellig blijven meelezen? Scrol omlaag en vul bij ‘Nooit meer een stukje missen’ je naam en mailadres in. Dan krijg je een mailtje als er een nieuwe post is (geen reclame).

Foto door Jan van der Wolf – Pexels