Nu ik de posts die ik graag op LinkedIn en Facebook lees, even niet dáár kan lezen, graaf ik in mijn geheugen wiens verhalen dat zijn en surf vervolgens naar hun website. Daar valt gelukkig ook aan allerlei leuks te knabbelen. Via deze weg ontdek ik wat deze mensen allemaal nog meer in de aanbieding hebben; iets wat uit hun berichten op de socials niet altijd blijkt.
Ook begin ik podcasts te luisteren, iets wat ik eerder zelden tot nooit deed. Ik stuit bij toeval op een enorm boeiende, terwijl ik rondsurf op die sites waar ik anders niet kom. Alweer zo’n leuke bijvangst. Een echt interessant langer gesprek levert me zoveel meer op dan het lezen van al die vluchtige hapsnaps, realiseer ik me.
Mijn geweten plaatst een kritische noot door te informeren of het lezen van artikeltjes op die websites en luisteren van die podcasts, niet ei-gen-lijk een verplaatsing is van het “probleem”? Altijd goed, zo’n oplettende kijker. Toch geloof ik dat het antwoord nee is. Het probleem is hem namelijk gelegen in het feit dat je (ik, wij) oeverloos blijft hangen en doorscrollen op die sociale kanalen, als drijfzand waar je jezelf nauwelijks meer uittrekt. Bij het lezen van een blogje op iemands eigen website heb ik de mogelijkheid om heel overzichtelijk te bekijken wat me aanspreekt en zodra ik uitgekeken of verzadigd ben, vertrek ik weer. Probleemloos. Er is daar niks dat aan me trekt. Dus ja, het is een nieuwe vorm van vermaak, alleen dan een onschuldige.
Het gaat over het overvoeren van je hoofd. Weten wanneer het genoeg was en dan stoppen. Op de sociale media blijf je dooreten, ook als je allang vol bent. Je moet door, deze nog even lezen, en vooruit nóg eentje dan, totdat je de app sluit en met een sufgedraaid brein doorgaat met je dag. Bij mij begint het vaak dat ik blijf hangen bij een post die boeiend is en waarbij ik echt een aha voel. Het inspireert en wakkert iets in me aan. Tig posts later heb ik geen idee meer wat ik nou allemaal tot me heb genomen. En wat dat ene inspirerende ook alweer was uit die eerste post? Geen idee meer, dat is allang vervlogen. Of meer: overladen door alle berichten die daarna volgden. Het is gewoon te veel.
Moet je nagaan hoe scheel je je bed in duikt na een avond achteloos van het een in het andere scrollen. Je leest natuurlijk wel altijd die tips van een of twee uur voor het slapengaan geen schermen meer, maar let’s be honest, wie doet dat nou? Ik denk dat ik ook maar eens wat schermloze avondjes aan dit experiment ga toevoegen. Eens zien wat dat doet.
Inmiddels heb ik op de iPad toch maar een mapje gemaakt en daar alle social apps naartoe verplaatst. Gewoon, voor de zekerheid. Dit mapje staat nu weggemoffeld op het laatste blad. Het helpt vast als je ze niet steeds tegen hoeft te komen. Morgen een nieuwe dag, tot dan weer!
👑 Vertel, ben je zelf ook met een sociale-media-pauze of digital detox bezig? Of ga je nu vakantie sowieso anders met je socials om? Oprecht benieuwd hoe dat er bij jou uitziet. Deel je het hieronder met ons?
📩 Ik blog deze hele week (vrijwel) dagelijks over deze social-media-break. Zin om mee te blijven lezen? Scroll dan even naar onderen en vul bij ‘Nooit meer een stukje missen’ je naam en mailadres in. Je krijgt dan een piepje wanneer er een nieuw bericht gepubliceerd is (geen reclameshizzle).
📯 Zelf geen plannen maar vind je het wel interessante materie? Deel dit blog dan op jouw socials! Of app of mail de link door. Wie weet zijn er meer mensen die graag komen meelezen en geïnspireerd raken. Dank je wel 🥊
LEES HIER Dag 6 van de social-media-break
Volhouden, een goeie actie