De schouders begonnen als eerste. Als vanzelf trokken ze zich op, gingen rondjes draaien, ritmisch op en neer. Ze stopten toen de heupen en billen het overnamen. Schudden en deinen. In mijn hoofd hoorde ik ‘Shake it’. In een beweging door namen toen m’n voeten en enkels het over. Al die tijd lag ik, maar liggend of niet, er kwam vanalles in beweging.
Shake it, shake it, hoorde ik Outkast zingen. Shake it off, galmde Taylor Swift erachteraan. In één klap was ik vrolijk. Dat was het, daar had ik behoefte aan. Afschudden dat winterse berenvel, er is al te lang te veel van hetzelfde. En opschudden, als in de reuring opzoeken, geroezemoes. Een mens kan ook té veel stilte hebben.
Nieuw, anders, fris, dáár heb ik zin in. Opschudden die boel!
Misschien door een lange reis te plannen. Misschien door weer in de stad te gaan wonen. Misschien door vaker leuke dingen met leuke mensen te doen. Misschien door in die grotere jas te stappen, en dan nu echt.
Hoe en wat het gaat worden, nog geen idee. Maar ik heb er een duidelijk gevoel bij en dat ga ik gewoon sprankje voor sprankje volgen. Wat vooral blijft hangen is: Shake it up & shake it off.
Als dat geen lentekriebels zijn.
P.S. Het gebeurde tijdens een inspiratieavond van Saakje Bakker, dit gekriebel. Ben jij ook zo toe aan lente en fris?! Benieuwd welke sprankjes er bij jou opkomen. Als je het met me wilt delen, leuk! Hieronder of in een privéberichtje.
